Αποκλειστική συνέντευξη: Η πορεία από τον Λίβανο στην Ρόδο, οι άνθρωποι, οι εμπειρίες, η αγάπη του για το νησί, η συνάντηση με τον π.Λεόντιο και η βάφτιση του στον Αρταμίτη!
Κάποιες ιστορίες ξεκινούν με θρίαμβο. Άλλες με δυσκολίες. Η ιστορία όμως της σχέσης του Γκασάν Ελ Χάζεν (Ghassan El Khazen) με τη Ρόδο ξεκινά με κάτι σπάνιο — μια στιγμή μοίρας. Αυτό που άρχισε ως μια σύντομη πενθήμερη απόδραση σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του, εξελίχθηκε σε έναν βαθύ δεσμό με το νησί, τους ανθρώπους του και την πίστη του. Από μια απλή επίσκεψη σε ένα μοναστήρι μέχρι μια σειρά απρόσμενων ευλογιών, η Ρόδος έγινε όχι απλώς προορισμός, αλλά σημείο καμπής — ένας τόπος που τον θεράπευσε, που αγκάλιασε την οικογένειά του και που τον ενέπνευσε να προσφέρει αθόρυβα, ταπεινά και με όλη του την καρδιά.
Η αφήγηση της ιστορίας του, είναι πράγματι συγκλονιστική και συγκινητική:
«Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι κάποιο μέρος της διαδρομής μου στη Ρόδο θα γραφόταν, γιατί ό,τι έκανα εδώ προήλθε από ευγνωμοσύνη — όχι από πρόθεση, ούτε από ανάγκη για δημοσιότητα. Αυτό το νησί μου έδωσε φως σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής μου, και ίσως, αν η ιστορία μου μοιραστεί, να θυμίσει σε άλλους ότι η καλοσύνη, η πίστη και η ανθρωπιά υπάρχουν ακόμα. Η Ρόδος υπήρξε γενναιόδωρη μαζί μου με τρόπους που δεν θα μπορέσω ποτέ να ανταποδώσω. Αν τα λόγια μου τιμήσουν τους ανθρώπους που με στήριξαν — ακόμη και σιωπηλά — τότε αυτό για μένα είναι αρκετό. Δεν περίμενα ποτέ ότι οι στιγμές μου στη Ρόδο — οι περισσότερες ήρεμες, προσωπικές και κρυμμένες στη σκιά — θα γίνονταν κάποτε λόγια σε χαρτί. Βοήθησα ανθρώπους γιατί κάποια στιγμή της ζωής μου πνιγόμουν και κάποιος με βοήθησε να αναπνεύσω ξανά. Προσφέρω γιατί η ζωή μου έδωσε πίσω, όταν δεν είχα τίποτα. Και η Ρόδος… η Ρόδος, μου έδωσε δύναμη όταν ήμουν συντετριμμένος. Αν το να μοιραστώ το ταξίδι μου μπορεί να εμπνεύσει έστω έναν άνθρωπο να ξαναπιστέψει στην καλοσύνη, στη μοίρα ή στην απλή ομορφιά του να βοηθάς έναν άλλον, τότε αξίζει να ειπωθεί».
Η βάφτισή του ως χριστιανός ορθόδοξος
Υπάρχει ένα ακόμη κομμάτι της ιστορίας μου που θα ήθελα να μοιραστώ — κάτι πολύ προσωπικό αλλά άρρηκτα δεμένο με τη Ρόδο και το Μοναστήρι του Αρταμίτη. Κατά μία από τις πρώτες μου επισκέψεις, ο πατέρας Λεόντιος με κοίταξε και μου είπε:
«Τον Δεκέμβριο του 2021 θα βαπτιστείς εδώ, στον Αρταμίτη.»
Του απάντησα έκπληκτος: «Μα είμαι ήδη Χριστιανός.»
Και χαμογέλασε και μου είπε: «Ναι… αλλά θα γίνεις Ορθόδοξος.»
Τότε το πήρα ελαφρά, δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο. Αλλά η ζωή έχει τον δικό της τρόπο να αποκαλύπτεται. Τον Δεκέμβριο του 2021, όπως ακριβώς μου είχε πει, βαπτίστηκα στο μοναστήρι του Αρταμίτη. Το νέο μου όνομα είναι Χρήστος. Ήταν μία από τις πιο συγκινητικές και μεταμορφωτικές στιγμές της ζωής μου.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
-Πότε επισκεφτήκατε για πρώτη φορά το νησί της Ρόδου;
Η πρώτη μου επίσκεψη στη Ρόδο ήταν το 2019. Είχα προγραμματίσει μόνο μια σύντομη πενθήμερη απόδραση πριν επιστρέψω στο Αμβούργο, όπου ο γιος μου βρισκόταν στο νοσοκομείο επί τέσσερα χρόνια. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου — συναισθηματικά, πνευματικά και οικονομικά. Ήρθα στη Ρόδο εξαντλημένος, αναζητώντας μια ανάσα. Δεν φανταζόμουν ότι αυτό το νησί θα μου έδινε κάτι πολύ περισσότερο από διακοπές. Μου έδωσε ελπίδα.
-Πείτε μας για την καταγωγή σας και τι σας έκανε να επιλέξετε αυτό το μέρος; Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στη Ρόδο;
Κατάγομαι από τον Λίβανο, από την οικογένεια El Khazen — μια μαρωνιτική γενιά με ιστορία σχεδόν χιλίων ετών. Η σχέση μου με τη Ρόδο ξεκίνησε με μια απίστευτη στιγμή. Κατά την πρώτη μου επίσκεψη, έτρωγα σε μια μικρή ψαροταβέρνα. Ο ιδιοκτήτης ήρθε ξαφνικά και με ρώτησε αν θα ήθελα να επισκεφθώ ένα μοναστήρι. Την επόμενη μέρα πήγαμε στον Άγιο Νικόλαο Αρταμίτη. Εκεί γνώρισα δύο δίδυμους μοναχούς, τον πατέρα Λεόντιο και τον πατέρα Αναστάσιο. Ο πατέρας Λεόντιος με κοίταξε — χωρίς να ξέρει τίποτα για τη ζωή μου — και μου είπε τρία πράγματα που άλλαξαν τη μοίρα μου:
1. «Το παιδί σου θα γίνει καλά… σε τρεις μήνες.»
2. «Θα μετακομίσεις στη Ρόδο με την οικογένειά σου.»
3. «Θα ξανασηκωθείς.»
Εκείνη την εποχή ήμουν εντελώς συντετριμμένος. Κι όμως, όλα όσα είπε έγιναν πραγματικότητα:
– Ο γιος μου ανάρρωσε.
– Μετακόμισα με την οικογένειά μου στη Ρόδο.
– Και η ζωή μού άνοιξε νέους δρόμους.
Υποσχέθηκα στους πατέρες ότι, αν επαληθεύονταν τα λόγια τους, θα βοηθούσα στην επέκταση του μοναστηριού. Σήμερα τιμώ αυτή την υπόσχεση. Η Ρόδος μου θυμίζει και την ιστορία της δικής μου οικογένειας με τους Ιππότες. Η Παλιά Πόλη έχει μια ψυχή που μου ήταν οικεία από την πρώτη στιγμή. Αυτό το νησί δεν με φιλοξένησε απλώς — με θεράπευσε.
-Είναι γνωστό ότι κάνατε επενδύσεις, αλλά βοηθάτε και πολλούς ανθρώπους. Σας δείχνουν την αγάπη τους;
Ό,τι έκανα στη Ρόδο, το έκανα αθόρυβα. Ποτέ δεν μίλησα δημόσια γι’ αυτό, γιατί όταν βοηθάς κάποιον που έχει ανάγκη, δεν χρειάζεται διαφήμιση. Βοηθούσα γιατί κάποτε στη ζωή μου ήμουν εγώ αυτός που είχε ανάγκη. Όταν δημοσιεύθηκε πρόσφατα το άρθρο, ξύπνησα και είδα πάνω από 50 σχόλια από ανθρώπους που μοιράζονταν προσωπικές ιστορίες — πράγματα που είχα ξεχάσει, γιατί ποτέ δεν τα μέτρησα. Τα λόγια τους με συγκίνησαν βαθιά. Ένιωσα την αγάπη τους και ταπεινώθηκα. Η Ρόδος μπορεί να είναι μικρό νησί, αλλά έχει τεράστια καρδιά.
-Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον σχετικά με τη Ρόδο; Πόσο συχνά επισκέπτεστε το νησί;
Έρχομαι στη Ρόδο τακτικά και για την οικογένειά μου είναι πραγματικά ένα δεύτερο σπίτι. Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι απλά και επικεντρωμένα στο να ανταποδώσω στο νησί που με αγκάλιασε:
• Στήριξη περίπου 500 παιδιών κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.
• Συνέχιση της επέκτασης του μοναστηριού Αρταμίτη — τιμώντας την υπόσχεσή μου.
• Δημιουργία ενός προγράμματος προσιτών προκατασκευασμένων κατοικιών για οικογένειες που δυσκολεύονται.
Οι αυξημένες τιμές ενοικίων πιέζουν πολλές τοπικές οικογένειες. Αν μπορώ να βοηθήσω στο να έχουν ένα αξιοπρεπές σπίτι με χαμηλό κόστος, θα το κάνω. Δεν ζητώ τίποτα από τη Ρόδο. Θέλω μόνο να επιστρέψω ένα μικρό κομμάτι από αυτό που μου έδωσε όταν το χρειαζόμουν περισσότερο.
