“Μα πώς θα παίξουν αυτά τα παιδιά;” έλεγαν όλοι, για τους διεθνείς της Εθνικής ομάδας, στη σκιά του απροσδόκητου θανάτου του συμπαίκτη τους, Τζορτζ Μπάλντοκ. Θρηνούν, είναι κομμάτια ψυχολογικά, αλλά φαίνεται πως έδωσαν μία υπόσχεση: Να τα δώσουν όλα απέναντι στην Αγγλία, στον “ναό” του Γουέμπλεϊ για να αφιερώσουν τη νίκη και την εμφάνιση στον συμπαίκτη και φίλο τους, που πλέον τους βλέπει από εκεί ψηλά.
Και το έκαναν… Εμφατικά. Με έπος. Γράφοντας ιστορία. Νίκη με 2-1 για το Nations League, αλλά πολύ περισσότερο, νίκη για τον Μπάλντοκ. Για τον Τζορτζ που χαμογελά από εκεί ψηλά.
Τέτοια μπάλα η Εθνική ομάδα δεν έχει ξαναπαίξει. Ή για να είμαστε πιο σωστοί, είχε πολλά χρόνια να παίξει. Και μεγάλη σημασία και ο αντίπαλος. Κόντρα στην Αγγλία που σε κάθε διοργάνωση, οτιδήποτε άλλο πλην του τροπαίου θεωρείται αποτυχία.
Από το πρώτο ημίχρονο σφυροκοπούσε την εστία του Πίκφορντ, έφτασε μια ανάσα, με τους Άγγλους να σώζουν στη γραμμή το σουτ του Μπακασέτα, από το λάθος του Πίκφορντ, αλλά στο δεύτερο μέρος ο Παυλίδης το έβαλε και… πανδαιμόνιο.
Οι 5.000 Έλληνες στο Γουέμπλεϊ τρελάθηκαν. Φώναζαν το όνομα του Μπάλντοκ. Οι διεθνείς έδειχναν ψηλά τον ουρανό και ο σκόρερ Παυλίδης έβγαλε το πένθος από το μπράτσο και το έδειχνε στους φιλάθλους: “Για τον Τζορτζ”.
Η συγκίνηση ήταν τεράστια, με όλους τους διεθνείς αμέσως μετά να παίρνουν τη φανέλα του Μπάλντοκ και να τη σηκώνουν ψηλά, τιμώντας έτσι τη μνήμη του…
Η Ελλάδα στο 83΄άγγιξε το όνειρο, το άφταστο. Ο Παυλίδης σκόραρε ξανά για το 0-2, αλλά ακυρώθηκε ως οφσάιντ το γκολ. Η Αγγλία έχει τρομερή ποιότητα, κατάφερε στο 87΄ο Μπέλιγχαμ να ισοφαρίσει σε 1-1, αλλά η Ελλάδα το ήθελε όσο τίποτα.
Ο Παυλίδης και πάλι έκανε το θαύμα του και έγραψε το έπος μέσα στη χώρα που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά ο Μπάλντοκ, στο γήπεδο που είχε όνειρο να παίξει, αλλά δεν πρόλαβε. Έκανε το 1-2 στις καθυστερήσεις και η Ελλάδα πήρε αυτό που δικαιούταν και άξιζε.
Μετά τα χαμόγελα για το σπουδαίο “διπλό”, ήρθαν τα δάκρυα. Το κλάμα για τον χαμό του φίλου τους. Ο Μπακασέτας, ξέσπασε, δεν άντεξε. Οι συμπαίκτες του τον παρηγορούσαν, τον αγκάλιαζαν. Ο Ρότα πήγε στην κάμερα και είπε “για εσένα”.
Άπαντες, ένα γαλανόλευκο κουβάρι μαζεύτηκαν μπροστά από τους Έλληνες φιλάθλους και ξεδίπλωσαν τη φανέλα με το Νο.2. Τη φανέλα του Μπάλντοκ που δεν είναι πια εκεί μαζί τους.
thetoc
