Δεν ξέρω αν κέρδισε κάποιος από το debate των υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ, πάντως το ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν κέρδισε. Δεν κέρδισε, γιατί όλοι οι υποψήφιοι φάνηκαν μάλλον μικροί για τον ρόλο που θέλουν υποτίθεται να παίξουν, τον ρόλο του υποψηφίου πρωθυπουργού.
Και φάνηκαν μάλλον μικροί, άλλοι γιατί δεν μπορούσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους έθεταν οι δυο δημοσιογράφοι, και κρύβονταν πίσω από γενικότητες ή απλά απέφευγαν την ερώτηση, και άλλοι γιατί με το ύφος τους, ύφος πολλών καρδιναλίων ή δήθεν μεγάλης οργής, έμοιαζαν σαν ηθοποιοί σε έναν ρόλο που καλούνταν να παίξουν μόνο και μόνο για να κερδίσουν μερικούς ψήφους.
Ολοι μιλούσαν με στόμφο και χρησιμοποιούσαν αυτό που κατήγγειλαν, δηλαδή την ξύλινη κομματική γλώσσα. Μιλούσαν με τα κλασικά “αντιδεξιά συνθήματα” μιας άλλη εποχής, γιατί απευθύνονταν κυρίως σε αυτούς που θα πάνε φυσικά να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές και όλοι ήθελαν να πείσουν ότι αυτοί είναι πιο ΠΑΣΟΚ από τους άλλους. Κανείς δεν μας ξάφνιασε με μια πρωτότυπη σκέψη.
Και ήταν μάλλον δυσάρεστο ότι επέλεξαν στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, να αρχίσουν τις κόντρες και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη μεταξύ τους. Χτυπήματα που διατυπώνονταν με το δήθεν φιλικό ύφος του συντρόφου και με τη χρήση του ενικού και του ονόματος του αντιπάλου (Χάρη μου, Νίκο μου), ώστε να μην χρεωθούν την εχθροπάθεια.
Η βαθμολογία των υποψηφίων αρχηγών
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν μάλλον καλά προετοιμασμένος και υπερασπιζόταν την αντιπολιτευτική δράση του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας του, με συγκροτημένο και αξιοπρεπή τρόπο. Ηταν τουλάχιστον διαβασμένος και ήξερε τα θέματα. Εμφανίστηκε υπερήφανος ότι ανέβασε τα ποσοστά του κόμματος, εκεί που ήταν αποσυνάγωγο. Εχει ίσως δίκο. Επασχε όμως από αυτό που πάσχει και η πολιτική του δράση ως πολιτικός αρχηγός. Ηταν flat, δεν προκαλούσε ενθουσιασμό, ήταν βαρετός. Δύσκολα θα τον εμπιστευθείς να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πάντως ότι οι συνεχείς επιθέσεις που δεχόταν από τους αντιπάλους του- ειδικά από την κ. Γιαννακοπούλου- του έκανε κακό.
Ο κ. Δούκας, “στριμώχθηκε” όταν δέχθηκε ερωτήσεις που μάλλον δεν μπορούσε να απαντήσει, γιατί ίσως δεν είχε τις γνώσεις να τις απαντήσει (όπως για τα 12 μίλια), δυσκολεύθηκε όταν δέχθηκε ερωτήσεις για τη στενή του σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την άκρα αριστερά (και ήταν εξαιρετικά αμήχανος για το Μετρό στα Εξάρχεια), αλλά αντίθετα στην ερώτηση για την παρουσία του στον Δήμο και αν θα τηρήσει τις υποσχέσεις του ως Δήμαρχος, έδωσε ικανοποιητική απάντηση. Δεσμεύθηκε ότι δεν θα εγκαταλείψει. Και έκανε έναν απολογισμό. Δεν ξέρω αν έπεισε όμως, με τους αντιπάλους του να του χτυπάνε διαρκώς ότι δεν μπορεί να έχει δυο ρόλους. Δεν ξέρω πόσες φορές χρησιμοποίησε το εγώ, δεν ξέρω και αν αυτός ο ναρκισσισμός θα του κάνει καλό ή κακό.
Η Αννα Διαμαντοπούλου δυσκολεύθηκε πολύ όταν δέχθηκε ερώτηση για την ανοχή που έδειξε, της κυβέρνησης και των πολιτικών του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πολύ ευχαριστήθηκε όταν της θύμισε ότι προσπάθησε να αθωώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκης για τις υποκλοπές…Ο Γιώργος Κουβαράς της είπε ευθέως ότι “στήριξε Μητσοτάκη”, αλλά δεν επέμεινε. Η ίδια απέφυγε να απαντήσει.
Δεν την βοήθησε ούτε η ερώτηση του Παύλου Γερουλάνου ότι λείπει από το ΠΑΣΟΚ 12 χρόνια. Αλλά ήταν η υποψήφια που είχε το πιο συγκροτημένο πρόγραμμα, με προτάσεις για το αύριο.
Ο Παύλος Γερουλάνος είχε όπως πάντα μια πολύ καλή παρουσία, χωρίς όμως να κάνει τη διαφορά, αν και ξεκίνησε πολύ στραβά. Όταν καταθέτοντας τις προτάσεις του για τα ακίνητα, ο Νίκος Ανδρουλάκης τον ρώτησε γιατί όλα αυτά που προτείνει δεν τα έχει καταθέσει και στο ΠΑΣΟΚ, να ενταχθούν στο πρόγραμμα του κόμματος. Ηταν μάλλον εχθρικός και με τον Νίκο Ανδρουλάκη και με την Αννα Διαμαντοπούλου, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι τον βοήθησε στο προφίλ του.
Ο Μιχάλης Κατρίνης είχε πολύ κακή στιγμή όταν φάνηκε να αγνοεί τι είναι το βέτο στην Ε.Ε. ενώ μιλούσε με συνθήματα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, με γενικούρες και με μεγαλοστομίες για τον πατριωτισμό, το ΕΣΥ και όλα τα συμπράγκαλα του ανδρεϊκού Κινήματος της Αλλαγής. Το ύφος του ήταν δυσανάλογο με ένα μάλλον άγνωστο στο ευρύ κοινό στέλεχος που σίγουρα δεν έχει ξεχωρίσει από τη μέχρι τώρα δράση του στο Κοινοβούλιο. Οι εθνικοπατριωτικές κορώνες ακούστηκαν ίσως συμπαθητικά στο στενό ΠΑΣΟΚ, μάλλον αδιάφορα όμως στο ευρύ κοινό.
Η Νάντια Γιαννακοπούλου, είναι ένα νέο και φρέσκο πρόσωπο που την βλέπεις με σχετικό ενδιαφέρον και λόγω του πάθους της, μάλλον όμως δεν μπορούσε να πείσει για τη δυνατότητά της να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές. Η για το προεδρικό- “πρωθυπουργικό” προφίλ της. Και το μένος της και ο θυμός της για τον Νίκο Ανδρουλάκη, προκαλούσε μια αμηχανία…
Τα υπόλοιπα θα τα δείξει η κάλπη.
newsbomb
