Είμαι μια εργαζόμενη μητέρα και παντρεμένη με έναν υπέροχο άνδρα. Με τον σύζυγό μου έχουμε τρία χρόνια διαφορά. Είμαστε μαζί εδώ και αρκετά χρόνια και από την αρχή της γνωριμίας μας έδειξε πως το σeξ ήταν κάτι πολύ βασικό για αυτόν.
Εντάξει, δεν λέω, κι εγώ πιστεύω ότι το σeξ δένει το ζευγάρι αλλά υπάρχει και ένα όριο. Ίσως οι άνδρες να το βλέπουν αλλιώς το θέμα αυτό αλλά για μένα έχει αρχίσει να γίνεται ενοχλητικό. Κάθε μέρα; Πότε να προλάβω να κάνω και καμιά δουλειά;
Έπειτα, στη ζωή ενός ζευγαριού δεν είναι μόνο το σeξ. Προσπάθησα πολλές φορές να του το εξηγήσω ότι δεν γίνεται αυτό το πράγμα καθημερινά. Άνθρωπος είμαι κι εγώ και δεν έχω όρεξη να το κάνω κάθε μέρα. Έπειτα, έτσι που το αποζητά, δεν με κάνει να αισθάνομαι ρομαντικά, αλλά ότι είναι κάτι, που το κάνω σαν να πλένω τα πιάτα, πράγμα που δεν το θέλω και αισθάνομαι, ότι δεν είναι σωστό. Στο σeξ, πρέπει και οι δυο παρτενέρ να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στον άλλον. Εγώ έτσι το βλέπω.
Ο σύζυγός μου όμως δείχνει να θυμώνει, αν και δεν το λέει. Μόνο αρχίζει να έχει νεύρα αδικαιολόγητα και να βρίσκει όλο και κάτι για να γκρινιάξει. Καταλαβαίνω πως αν δεν του φέρνω αντίρρηση, όλα καλά. Διαφορετικά, γίνεται απόμακρος και δεν μιλιέται για μια εβδομάδα.
Μπορεί να είναι διαφορετική η ιδιοσυγκρασία του από την δική μου αλλά δεν καταλαβαίνω αυτήν την εμμονή του να κάνουμε κάθε μέρα σeξ. Μα κουνέλια είμαστε;
Τι να κάνω πια;
Αναστασία
