Είμαι 56 ετών και χήρα. Μου ζητάει επίμονα να βγούμε ένας 30χρονος. Να δεχτώ;
Με λένε Σοφία, είμαι 56 ετών και εδώ και πολλά χρόνια χήρα. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να συνέλθω μετά τον ξαφνικό θάνατο του άντρα μου και είχα πει πως αν είναι να ξαναμπώ σε σχέση αυτό θα γίνει πολύ, πολύ μελλοντικά και κατόπιν ωρίμου σκέψεως.
Στο διάστημα αυτό που είμαι μόνη μου πολλοί άντρες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για μένα, σε κάποιους από τους οποίους έδωσα την ευκαιρία αλλά δεν ήταν κάτι αξιόλογο και το σταμάτησα όσο ήταν ακόμα νωρίς.
Τώρα στη ζωή μου μπήκε ένας αρκετά νεότερος άντρας, ο οποίος ενδιαφέρεται για μένα και θέλει να βγούμε. Με πολιορκεί έντονα, μου στέλνει λουλούδια και μου δείχνει με κάθε τρόπο ότι θέλει να είμαστε μαζί. Υποστηρίζει ότι τα αισθήματα του για μένα είναι ειλικρινή, αληθινά, ότι του αρέσω και μου ζήτησε να του δώσω μία ευκαιρία να μου αποδείξει ότι όντως με βλέπει σοβαρά. Όμως…
Είναι μόλις 30 χρονών! Όσο είναι η μικρή μου κόρη! Μου αρέσει όμως πολύ. Είναι πραγματικός gentleman, πανέμορφος, φροντίζει πολύ την εμφάνισή του και έχει δική του επιχείρηση (άρα δεν τον νοιάζουν τα λεφτά μου μιας και έχει ήδη αρκετά). Πολλοί, ανάμεσά τους και εγώ, πιστεύουν ότι είναι πολύ μικρός για μένα, αλλά εμένα μου αρέσει και θέλω να του δώσω μία ευκαιρία. Ευτυχώς δεν είναι όλοι αντίθετοι. Ανάμεσα στα ελάχιστα άτομα που το έχω πει υπάρχουν και μερικοί που με ενθαρρύνουν να βγω μαζί του
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όσο και να το κάνω, δεν τολμώ να το παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου. Γυναίκες σαν εμένα ξέρετε πώς τις αποκαλούν; Τεκνατζούδες, κούγκαρ και τα σχετικά και εγώ τώρα χήρα γυναίκα στα 56 μου με δύο μεγάλα παιδιά δεν θέλω να πέσω στο στόμα κανενός.
Φοβάμαι μην είμαι μεγαλύτερη και από τη μάνα του. Φοβάμαι επίσης και τις κόρες μου. Έτσι και τους πω ότι με περιτριγυρίζει ένας 30χρονος θα μου πουν «Στάκα ρε μάνα. Αυτός είναι για μας όχι για σένα. Πού πας να μπλέξεις;».
Από τις ελάχιστες φορές που έχει τύχει να συναντηθούμε κατάλαβα ότι μοιραζόμαστε πολλά κοινά και αν δεν ήταν η διαφορά ηλικίας θα είχα αφήσει ήδη τον εαυτό μου να τον ερωτευτεί και να είμαστε μαζί. Έχει κατανόηση και καταλαβαίνει τους λόγους για τους οποίους διστάζω, έχει βάλει όμως τα δυνατά του και προσπαθεί να με κερδίσει. Τρεις μήνες παλεύει αλλά ακόμα δεν έχω δεχτεί να βγω μαζί του. Νιώθω ότι αν αφεθώ και κάνουμε σχέση μπορεί να τον ερωτευτώ, να τον αγαπήσω ίσως και εκείνος το ίδιο και χάσει πολλά, όπως το να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.
Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να του προσφέρω και θα ήταν πολύ εγωιστικό από εμένα να τον καταδικάσω με αυτό τον τρόπο. Επίσης αν τα καταφέρουμε και μείνουμε μαζί τι θα γίνει σε 10, 20, 30 χρόνια; Εκείνος θα είναι νέος ακόμα, εγώ όμως θα είμαι γριά. Θα το αντέξει να με γηροκομήσει;
Για την ηλικία μου είμαι μία χαρά. Δεν φαίνομαι για 56 χρονών, όλοι μου το λένε. Είμαι μοντέρνα, προσέχω την εμφάνισή μου, το σώμα μου και όλοι μου λένε ότι μοιάζω το πολύ 45, άλλο όμως το φαίνεσθαι κι άλλο το είναι. Σε μερικά χρόνια η διαφορά θα φαίνεται πολύ περισσότερα απ’ ότι θα φαίνεται τώρα. Εκεί τι κάνουμε;
Όλα αυτά του τα είπα την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο και δείχνουν να μην τον απασχολούν καθόλου, εμένα όμως με απασχολούν και με το παραπάνω. Τώρα πάνω στον ενθουσιασμό φυσικό είναι να σκεφτόμαστε το παρόν και όχι το μέλλον αλλά εμένα το μέλλον με φοβίζει.
Θέλω να του δώσω μία ευκαιρία, θέλω να μας δώσω μία ευκαιρία, αλλά ανησυχώ. Δεν θέλω να δεθούμε και μετά να πληγώσουμε ο ένας τον άλλον. Από την άλλη όμως, ομολογώ ότι μου αρέσει πολύ και θέλω να το ζήσω αυτό όσο ενάντια στα κοινωνικά στερεότυπα και αν είναι. Τι να κάνω;
Σοφία
πηγή: singleparent.gr
