Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να απαλύνουν τον πόνο από την απώλεια ενός τόσο νέου, φωτεινού και αγαπημένου ανθρώπου. Ο Βασίλης έφυγε πρόωρα, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό, έναν σπαραγμό βαθύ – στην οικογένειά του, στους φίλους του, σε όλους όσοι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν.
Μέσα σε αυτή την αβάσταχτη θλίψη, το μόνο που μπορώ είναι να σταθώ με σεβασμό και συγκίνηση απέναντι στην οικογένειά του. Στους γονείς του, Γιάννη και Λούλα, στα αδέρφια του, Αντώνη και Παναγιώτη – μια απώλεια που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει, ούτε να αντέξει. Στα παιδιά του, που θα στερηθούν την πατρική του φροντίδα στην πιο τρυφερή τους ηλικία. Στους ανθρώπους που είχαν δεθεί μαζί του με όνειρα, με κοινές προσδοκίες, με αγάπη. Στους φίλους που χάνουν εκείνον που γέμιζε τη ζωή τους με χαμόγελο, καλοσύνη και αληθινή ευγένεια.
Ο Βασίλης ήταν ένας άνθρωπος με ήθος, με ευαισθησία, με εσωτερικό φως. Είχε τόσα ακόμη να προσφέρει. Κι όμως, η ζωή στάθηκε άδικη και σκληρή.
Σε τέτοιες στιγμές, τα λόγια χάνουν τη δύναμή τους – μόνο σιωπή, δάκρυα και προσευχή απομένουν. Να βρει η ψυχή του γαλήνη. Και η οικογένειά του τη δύναμη να σταθεί όρθια, να συνεχίσει, κρατώντας τη μνήμη του βαθιά χαραγμένη στην καρδιά.
Αντίο, αγαπημένε μας Βασίλη. Έφυγες νωρίς, αλλά θα ζεις για πάντα μέσα μας.
Θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο στους οικείους του.
