Θρήνος στο νησί, “έφυγε” απόψε από τη ζωή, μετά από σκληρή αλλά άνιση μάχη που έδωσε σε νοσοκομείο της Αθήνας, ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας Έμπωνας, γιατρός Θεοφάνης Μούκας.
Πριν από λίγο ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της Ρόδου κ. Ηλίας Τσέρκης ανακοίνωσε τον θάνατο του:
Με βαθιά θλίψη και ανείπωτο πόνο, είμαι στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω τον απροσδόκητο χαμό ενός εξαιρετικού συναδέλφου, ενός λαμπρού ιατρού, του Θεοφάνη Μούκα που έδωσε άνιση μάχη, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Ευαγγελισμού για να κρατηθεί στη ζωή.Ένας ιατρός-πρότυπο, που κόσμησε την ιατρική επιστήμη με την αφοσίωση, την ανθρωπιά και το ήθος του. Υπηρέτησε με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια την υγεία, κερδίζοντας την εκτίμηση και την αγάπη των ασθενών, την εκτίμηση των συναδέλφων και τον σεβασμό όλων όσων είχαν την τιμή να συνεργαστούν μαζί του.Ως Διευθυντής του Κέντρου Υγείας Έμπωνα, υπήρξε στυλοβάτης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, προσφέροντας ακούραστα τις υπηρεσίες του με ζήλο και επιστημονική επάρκεια. Με τις μετακινήσεις του στα νησιά, έδωσε ανάσα στις περιοχές που είχαν ανάγκη, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας της Δωδεκανήσου.Ως Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου αναγνωρίζοντας την αξιέπαινη και διαρκή προσφορά του, τον τιμήσαμε, τον προηγούμενο Ιούλιο, σε μια εκδήλωση που παρευρέθηκαν εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής. Ποιος να το φανταζόταν ότι θα ήταν η τελευταία εκδήλωση, η αποχαιρετιστήρια. Ο Φάνης του Κ.Υ. Έμπωνας, ο Φάνης ο ευγενής, ο αισιόδοξος, ο καλόκαρδος, ο χαμογελαστός, ο μοναδικός. Ο Φάνης που αγκάλιαζε τους ασθενείς του, που εκπαίδευε τους νέους ιατρούς, που ήταν υπέρμαχος της προληπτικής ιατρικής και της εξατομικευμένης θεραπείας.Η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, τόσο στην ιατρική κοινότητα όσο και στην κοινωνία που υπηρέτησε με αφοσίωση. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του, στη σύζυγο Μαριέττα, στα παιδιά του και στον αδερφό του Γιώργο.Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Θέλω να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη προς τους εκατοντάδες συμπολίτες μας, επώνυμους και ανώνυμους, που έσπευσαν με αυταπάρνηση και ανθρωπιά, προσπαθώντας να δώσουν ζωή στον συνάδελφό μας. Η αλληλεγγύη και η ανιδιοτελής τους προσφορά αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.”
