Πέθανε μετά 2 χρόνια μάχης με τον καρκίνο η δημοσιογράφος Ελισάβετ Μαυρίδου γνωστή στο X ως @BambolaMor.
Πέθανε η δημοσιογράφος Ελισάβετ Μαυρίδου
Στο τελευταίο της post στο Χ είχε γράψει:
2 χρόνια στον καρκίνο και κάθε φορά μαθαίνω κάτι χειρότερο ότι μου συμβαίνει! Η μάχη άνιση αλλά και εγώ ξεροκεφαλη!
Ειλεός λοιπόν και ποιο είναι το αρνητικό;;;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙ φιλαράκια μου! Αν προχωρήσει σε ολοκληρωτικό απλά ο Θεός!
Δεν χειρουργείται γιατί αν με ανοίξουν ο φόβος του να γίνουν κι άλλες μεταστάσεις μέσα στις μεταστάσεις είναι κάτι σαν 99,999999% σίγουρο!
Εγώ ξέρεις τι;
ΘΑ ΖΗΣΩ ❤️🔝❤️ χωρίς διαπραγμάτευση !
Ακόμα και μέσα στο μυαλό σας θα ζω για χρόνια !!!!
Μην σκύψετε κεφάλι !!!
Μη φοβάστε!!!
Το μυστικό για να νικηθώ είναι ο φόβος κι αυτό δεν το είχα ποτέ μου!
5 μέρες χωρίς τροφή χωρίς νερό με 32 ζάχαρο και με ανέστησαν ! Ντύθηκα ήρθα σπίτι και του έστειλα τα φιλια μου!
Περιμένω το επόμενο χτύπημα !! ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!!!
ΗΘΕΛΕ να τη θυμούνται όλοι για μία φράση:
“το μόνο που μετράει είναι η υγεία” να γίνει το κεντρικό νόημα της ολονών!
Σε ένα παλαιότερο της ποστ ανέφερε:
Ο καρκίνος χτύπησε στην δικιά μου πόρτα
Δεν φανταζόμoυν ότι μπορεί να συμβεί σε μένα.
Έπρεπε να παλέψω για τη ζωή μου. Όλα τα άλλα θα γίνονταν.
Είπα: «Δε θα με νικήσει αυτό. Έχω πράγματα να κάνω εδώ πάνω. Δεν πάω πουθενά» και πάλεψα, με τον εσωτερικό μου εχθρό.
Για το παιδάκι μου κυρίως και για την οικογένεια μου. Αποτέλεσμα αυτής της μάχης ……. ουλές στο σώμα , σημάδια ανεξίτηλα . Ουλές που θα μου θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή πόσο όμορφη είναι η ζωή. Και πόσο την απολαμβάνεις όταν έχεις παλέψει για να την κερδίσεις!
Άτιμο πράγμα ο καρκίνος. Παλεύει να σου στερήσει την ανθρώπινη υπόσταση. Περνάς από τις πύλες της κολάσεως, υποφέρεις. Η χημειοθεραπεία είναι το πιο σκληρό, το πιο ανεξίτηλο μάθημα που μπορεί να λάβει κανείς. Με την χημειοθεραπεία νοιώθεις ότι περνάς ξυστά από τον θάνατο. Το σώμα σου εξαθλιώνεται, αλλάζει, αποκτά σημάδια δια βίου. Παλεύει να σε μετατρέψει σε σκιά του εαυτού σου, πριν σε τραβήξει μαζί του στο σκοτάδι.
Ξύρισα τα μαλλιά μου, έπεσαν οι βλεφαρίδες μου, ένοιωσα ότι έχασα την θηλυκότητα μου. Εκεί πραγματικά λύγισα, με ισοπέδωσε για λίγο, αλλά δεν το έβαλα κάτω, έπεσα αλλά δεν το άφησα να με νικήσει είπα θέλω το παιδάκι μου να με έχει κοντά του με κάθε κόστος και για αυτό θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις!
Για λίγο καιρό ειδικά την περίοδο των βαριών χημειοθεραπειών, η μόνη μου επιθυμία είναι να ξημερώσει και να είμαι καλά. Να σταματήσω να υποφέρω.
Μου στερεί πολλά από τη ζωή μου, αλλά μου έμαθε: να μην θεωρώ την ζωή δεδομένη, μου έμαθε την αξία της κάθε στιγμής! Επίσης με έμαθε πως να μετατρέπω τον φόβο, την απόγνωση, την θλίψη και την απελπισία σε ΔΥΝΑΜΗ.
Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε αδιαθεσία, σε κάθε πόνο θα αγωνιώ…. Αν φοβάμαι; Ναι, φυσικά – αλλά φοβάμαι κι όταν περνάω ένα μεγάλο δρόμο. Όμως πλέον αυτή η εμπειρία μου να εξακολουθεί να με εφοδιάζει καθημερινά με την ευγνωμοσύνη που έμαθα να νιώθω για τα απλά πράγματα.
Θέλω λοιπόν αυτή η διάσημη φράση
“το μόνο που μετράει είναι η υγεία” να γίνει το κεντρικό νόημα της ολονών!
Αγαπήστε τον εαυτό σας και ΖΗΣΤΕ την κάθε στιγμή!!!
Αντίο, σε μια αληθινή μαχήτρια. Καλό ταξίδι.
