Την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι το επί σειρά ετών αίτημα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για την πριμοδότηση της εντοπιότητας στις προσλήψεις του δημόσιου τομέα, έγινε νόμος του κράτους, εκφράζει ο Περιφερειάρχης Γιώργος Χατζημάρκος με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Παράλληλα, επικρίνει το ότι ο νόμος αυτός καταψηφίστηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, την ίδια ώρα που οι παρατάξεις των κομμάτων αυτών στο Περιφερειακό Συμβούλιο, “συχνά μας κουνάνε το δάκτυλο για την υποστελέχωση ή την έλλειψη στέγης αλλά όταν έρχονται οι λύσεις ξεχνούν τον πραγματικό τους ρόλο”, σημειώνοντας ότι ποντάρουν στο πρόβλημα για κομματικά οφέλη.
Ο Περιφερειάρχης στην ανάρτησή του αναφέρει:
“Η καθοριστική πριμοδότηση της εντοπιότητας στις προσλήψεις του δημόσιου τομέα, ήταν αίτημα μας για πολλά χρόνια.
Η έλλειψη στέγης σε προσιτή τιμή, η απόσταση, η ζωή στα μικρά νησιά μακριά απο το αστικό περιβάλλον, ήταν αντικίνητρα για την κάλυψη των θέσεων του δημόσιου τομέα στα νησιά μας. Ηταν και είναι συχνό το φαινόμενο να μην έρχονται στην θέση τους νέες και νέοι που πέτυχαν σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ ή να έρχονται και απο την πρώτη ημέρα να προσπαθούν να μετατεθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Πριμοδότηση στην εντοπιότητα ζητούσαμε πολλά χρόνια και επιτέλους αυτό θεσμοθετήθηκε. Η σημερινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών μας κατάλαβε και τους ευχαριστούμε. Η καθοριστική μοριοδότηση της εντοπιότητας για τη Νησιωτική Ελλάδα είναι πλέον νόμος του Κράτους.
Γιατί δεν το ψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν το καταλαβαίνουμε. Είναι συγκινητικό να αναδεικνύεις τα προβλήματα αλλά οφείλεις να στηρίζεις και τις λύσεις όταν αυτές σχεδιάζονται και υλοποιούνται. Εκτός, αν ποντάρεις στο πρόβλημα για πολιτικά οφέλη. Αυτή η παρατήρηση μας έχει αποδέκτες τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης του Περιφερειακού Συμβουλίου, με κομματικό ρόλο όλες, που συχνά μας κουνάνε το δάκτυλο για την υποστελέχωση ή την έλλειψη στέγης αλλά όταν έρχονται οι λύσεις ξεχνούν τον πραγματικό τους ρόλο.
Η Νησιωτική Ελλάδα έχει ανάγκη περισσότερης προσοχής και λιγότερου κομματισμού”.
