Μετά από μάχη που κράτησε αρκετές ημέρες λόγω καρδιακών προβλημάτων, ο ηθοποιός Γιάννης Μόρτζος άφησε την τελευταία του πνοή.
Την δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η σελίδα στο Facebook «Το σπίτι του ηθοποιού»: «Σήμερα το πρωί στις 11.30 δυστυχώς χάσαμε τον αγαπημένο μας ηθοποιό Γιάννη Μάρτζο… Η είδηση αυτή μας γέμισε όλους μεγάλη θλίψη… Καλό σου ταξίδι Γιάννη…».
Ο Γιάννης Μόρτζος γεννήθηκε στη Σάμο. Σπούδασε θέατρο στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης με δάσκαλό τον Κάρολο Κουν. Έμεινε κοντά του, ως βασικό στέλεχός του, μέχρι το 1981, επί είκοσι ένα χρόνια. Ερμήνευσε υπό την καθοδήγησή του σπουδαίους θεατρικούς ρόλους από όλο το φάσμα της θεατρικής γραφής: αρχαίο δράμα, κλασικό θέατρο, σύγχρονο θέατρο, θέατρο του παραλόγου, αλλά κυρίως νεοελληνικό θέατρο, για το οποίο έτρεφε μια ιδιαίτερη αδυναμία.
Με το Θέατρο Τέχνης πήρε μέρος, ως βασικός πρωταγωνιστής, στα μεγάλα θεατρικά φεστιβάλ της Ευρώπης τις δεκαετίες του `60, `70 και `80 και γνώρισε διάσημους καλλιτέχνες, από τους οποίους αποκόμισε σημαντικές γνώσεις. Συνεργάστηκε με τους περισσότερους Έλληνες ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μουσικούς, σκηνογράφους, μεταφραστές.
Γεννημένος στη Σάμο στις 11 Οκτωβρίου 1940, ο Γιάννης Μόρτζος υπέκυψε τελικά στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια. Νοσηλευόταν με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα από τις αρχές του Σεπτεμβρίου, ενώ νωρίτερα το καλοκαίρι είχε και πάλι νοσηλευθεί με αναπνευστικά προβλήματα. Το 2015 είχε επίσης περάσει μια σοβαρή περιπέτεια υγείας όπου παρέμεινε στην εντατική μονάδα για 50 ημέρες μετά από επέμβαση bypass. «Έκανα μπαϊπάς. Ευτυχώς, γλίτωσα. Ήμουν διασωληνωμένος. Πενήντα μέρες στην εντατική ήμουν ζωντανός νεκρός. Και όταν κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου, έβλεπα να πεθαίνουν κάποιοι στο θάλαμο. Και δεν είχαν την ευαισθησία οι νοσοκόμες να τραβάνε την κουρτίνα να μην τους βλέπω. Εκεί είπα μέσα μου ότι “αφού πεθαίνουν αυτοί, θα πεθάνω κι εγώ”» είχε πει.
Ο Γιάννης Μόρτζος σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης με δάσκαλο τον Κάρολο Κουν. Παρέμεινε στο θέατρο για 20 χρόνια έως το 1981, ενώ ήδη από το 1974 υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Η ενασχόλησή του με τα κοινά ήταν έντονη τόσο στο χώρο του θεάματος καθώς ήταν πρόεδρος της ΠΟΘΑ, όσο και στο δήμο Αθηναίων όπου διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος επί οκτώ χρόνια (1986-1994).
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του, ο γνωστός ηθοποιός πρωταγωνίστησε σε έργα των Αριστοφάνη, Αισχύλου, Σοφοκλή, Δημητρίου Βυζάντιου, Δημητρίου Κορομηλά, Γρηγορίου Ξενόπουλου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Δημήτρη Κεχαϊδη, Γιώργου Σκούρτη, Μάριου Ποντίκα, Λούλας Αναγνωστάκη, Αλέξη Σεβαστάκη, Γιώργου Αρμένη κ.α. όπως επίσης και των Χάρολντ Πίντερ, Αντον Τσέχωφ, Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Λουίτζι Πιραντέλλο, Ευγένιου Ιονέσκο, Ντάριο Φο, Σαίξπηρ, κ.ά. σε όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκε στις σκηνές των θεάτρων «Αποθήκη», «Βέμπο», «Διονύσια», «Αμιράλ» κ.α.
Δεν αρκέστηκε όμως στο ρόλο του ηθοποιού αλλά πέρασε και σε εκείνο του σκηνοθέτη σε παραστάσεις όπως «Ο άνθρωπος και τα όπλα του» του Τζορτζ Μπέρναρ Σω, «Οι δίδυμοι της Βενετίας» του Κάρλο Γκολντόνι κ.α.
Μεγάλη ήταν και η παρουσία του στη μικρή οθόνη. Ο Γιάννης Μόρτζος ήταν χαρακτηριστικός ως «Χατζημανουήλ» στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά το 1984 αλλά και στο «Χαίρε Τάσο Καρατάσο» στον ομώνυμο ρόλο το 1985, σε σενάριο Γιώργου Αρμένη και σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή.
Συμμετείχε επίσης στις τηλεοπτικές σειρές «Καπνισμένος ουρανός» (1985), «Αλέξανδρος Δελμούζος» (1986), «Το τυχερό μου αστέρι» (1988), «Το σόι μας» (1993), «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» (2000), «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» (2020) κ.α.
Ο Γιάννης Μόρτζος είχε παντρευτεί τρεις φορές στη ζωή του και είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Φρίξο. «Είναι ανάγκη ένας γάμος να εκπληρώνει πολλά πράγματα, όχι μόνο τον έρωτα. Ο ένας πρέπει να συμπληρώνει τον άλλο. Ηταν διαφορετικοί οι λόγοι που χώρισα με την πρώτη αλλά και με τη δεύτερη γυναίκα μου. Ήθελα οπωσδήποτε η γυναίκα μου να είναι θεατρίνα, ηθοποιός. Δεν μπορούσα να συνδυάσω τη δική μου δουλειά με μίας δικηγορίνας, για παράδειγμα. Η σκέψη μου θέλω να είναι και σκέψη της, να ταυτίζονται.», έλεγε σε πρόσφατες συνεντεύξεις του.
Από τον Δεκέμβριο του 2000 ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και θεατρολόγο Γιούλη Ζήκου η οποία ήταν στο πλάι του έως το τέλος στη σκηνή και κάτω από αυτή. «Νομίζω ότι ένας λόγος που κρατήθηκα στη ζωή ήταν η γυναίκα μου, η Γιούλη, η οποία καθόταν πάνω από το μαξιλάρι μου και δεν πήγαινε πουθενά. Τώρα πια δεν τον φοβάμαι το θάνατο. Είναι λύτρωση», έλεγε ο Γιάννης Μόρτζος μετά την περιπέτειά του στην εντατική πριν από λίγα χρόνια.
Για τον Πέτρο Φιλιππίδη
Αίσθηση είχαν κάνει οι δηλώσεις του πέρυσι τον Μάιο ότι «βεβαίως και θα συνεργαζόμουν με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Με τον Πέτρο ήμουν κι είμαι φίλος, τον θεωρώ σπουδαίο ηθοποιό. Ο Πέτρος φαντάζομαι ότι έκανε πράγματα σε στιγμές παρόρμησης. Βεβαίως και θα συνεργαζόμουν μαζί του. Οι πράξεις για τις οποίες τον καταγγέλλουν δεν μειώνουν το ταλέντο του». Σε αντιπαράθεση τότε είχε έρθει η σύζυγός του λέγοντας ότι «εγώ είμαι με τις γυναίκες, γιατί πέρασα διάφορα κι εγώ στο χώρο της υποκριτικής. Ο Φιλιππίδης καταδικάστηκε στη συνείδηση του κοινού, δεν έχει σημασία η δικαστική απόφαση. Έχουμε σκοτωθεί γι’ αυτό το θέμα. Αυτά που λέει, για εμένα είναι απαράδεκτα. Είναι σαν μην συμπονά κι εμένα με όλα αυτά που έχω περάσει. Η Σοφία Μπεκατώρου “άνοιξε” τον δρόμο κι άνοιξαν τα υπόλοιπα στόματα. Δεν συμφωνώ καθόλου ότι τα θύματα έπρεπε να μιλήσουν όταν υπέστησαν τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Τα θύματα μπορούν να το κάνουν και μετά από πενήντα χρόνια», σημειώνει η Γιούλη Ζήκου.
newsbomb
